Nola eragin dio COVID-19ak gure asistentzia-jarduerari 2020. urtearen joanean? Zalantzarik ez dago hainbat aldaketa egin behar izan ditugula egoera eta arazo erabat berrietara egokitzeko, eta estresa eta lan-gainkarga ere pairatu ditugula, beste gauza askorekin batera, baina ezinezkoa da horiek hemen zerrendatzea eta xehetasunez adieraztea. Zaila da antzematea asistentziaren arloan izan dituen ondorioak, eta are zailagoa aurreikustea nola eragingo dien gure zerbitzuei etorkizunean.
Daturik esanguratsuena da nola murriztu den paziente berrien kopurua gure zerbitzuetan: ia 3.000 gutxiago izan dira, 2019an baino %20 gutxiago, hain zuzen ere. Horien artean egongo dira arazo txikiak izan dituzten pertsonak, baina ohartu gara %25 apaldu dela, halaber, eskizofrenia eta nahasmendu bipolarra bezalako gaixotasun larriak dituzten paziente-kopurua. Paziente berrien jaitsiera txikiagoa izan da haur eta nerabeak artatzen dituzten zerbitzuetan, baina, hala ere, datua deigarria da: -%12. Adikzioetako zerbitzuetan, %17 murriztu da paziente berrien kopurua, eta Bizkaiko akutuen unitateetan, 2019an baino %8 ospitaleratze psikiatriko gutxiago egon dira.
Argi dago pandemiaren ondorioz ezarritako murrizketek eragotzi dutela herritarrek osasun-zerbitzuetara jotzea, larrialdietakoetara barne, eta zalantzak izan dituztela horietara joateko orduan; baina, argudio hori erabiltzea eztabaidagarria da baldin eta gaixotasun mental larriak dituzten pertsonez ari bagara, zeren behar duten arreta nekez atzeratu daitekeen, aintzat hartuta nolako larritasuna eta ondorioak dituzten horiei lotuta agertzen diren sintomek.
Egoerak ondo asko baldintzatu du aurrez aurre eskaintzen dugun arreta, batez ere, lehen olatuaren hilabeteetan. Izan ere, aurten 27.000 kontsulta gutxiago egin ditugu (-%18, 2019. urtean egindakoekin alderatuta). Aitzitik, telefono bidezko kontsulta-kopurua %235 igo da (2019an baino 75.000 gehiago).
Guztiarekin ere, anbulatorio-sareak, gure osasun mentaleko zentroek, TAK taldeek eta Lehen Gertakari Psikotikoko zentroek eutsi diote paziente larriagoei aurrez aurre ematen dieten arretari, baita murrizketa gehien egon diren garaietan ere. Gainera, areagotu egin da euren arreta ez-presentziala.
Beste alde batetik, aurrez-aurreko harremana ia erabat normaldu da uda-garaitik hona. Horregatik esan dezakegu, Ikasi dugunari eta egin dugun egokitzapenari esker, aurreko jarduera-mailara itzultzen ari garela, eta gero eta hurbilago gaudela gure pazienteengandik, behar diren segurtasun-neurriak ondo zainduta.
Bada, urtea behin bukatua, oraindik ari gara COVIDarekin elkarbizitzen, eta txertaketa-kanpaina indarrean ari den honetan, guk aurrera jarraituko dugu, ohikotasunera bueltatuko garen esperantzan, bai gure lanean, bai gure eguneroko bizimoduan.
J.U.